पहिला पाउस येतो असा
उनाड वादळी वेडा पिसा
एखाद्या घायाळ मनासारखा,
मातीचा सुगन्ध ठेवून जातो.
परत येतो तो जणू पाहुणा
हिरवा शालू देउन जातो
तर कधी येतो खेळायला
उन-सावल्या.
आणि एकेदिवशी असाच बरसतो
गाफील मने चिंब करतो
अगदी सहजच
जगाला सांगत-
अजून पावसाळा सुरु आहे
अन मी पाउस आहे.
(c) अलका येरवडेकर
उनाड वादळी वेडा पिसा
एखाद्या घायाळ मनासारखा,
मातीचा सुगन्ध ठेवून जातो.
परत येतो तो जणू पाहुणा
हिरवा शालू देउन जातो
तर कधी येतो खेळायला
उन-सावल्या.
आणि एकेदिवशी असाच बरसतो
गाफील मने चिंब करतो
अगदी सहजच
जगाला सांगत-
अजून पावसाळा सुरु आहे
अन मी पाउस आहे.
(c) अलका येरवडेकर
Very nice, lovely, Marathi poetry sounds so soothing!
ReplyDeletedhanyavaad!
ReplyDeleteapratim...:)
ReplyDeleteglad you liked it :)
ReplyDeleteReading Marathi after so long...beautiful reminder for me of Mumbai rains.
ReplyDeleteThanks Songsnwords..
ReplyDeleteMarathi bhashechi veglich majaa astey :)
अन मी पाउस आहे. अहाहाहा! खूपच छान !
ReplyDeleteधन्यवाद, प्रथमेश!
ReplyDelete